Vrijdag 27 juni 2008 hebben wij het leven van onze trouwe makker BAS BATOR BABA moeten beëindigen na 12 mooie jaren samen. Vele bezoekers van onze kliniek kennen hem als de grote Viszla reu, een Hongaarse staande hond, die altijd achter de balie lag.
Bas werd als pup door een fokker aangeboden met het verzoek hem te euthanaseren wegens een ernstige groeistoornis aan de voorpoten.

Hij is destijds door mij geadopteerd en 4 keer geopereerd aan zijn kromme pootjes. Bas was dé grote vriend van onze jongste dochter Maud die toen 3 jaar was, zij kon met hem lezen en schrijven. Ondanks de zware ingrepen groeide Bas uit tot een oersterke vrolijke zachtaardige hond die heerlijk kon draven naast de fiets en goed in staat was lange wandelingen door de polder te maken. Hij was een allemansvriend en nam een grote plaats in binnen ons gezin en team.

Bas maakte door zijn voorkomen veel vrienden en kon op verwennerijen rekenen die diereigenaren voor hem meenamen, dank daarvoor.

Het laatste jaar ging hij achteruit en de laatste weken namen zijn krachten snel af. Hij begon te struikelen en af en toe te vallen en kon niet meer uit de voeten. Ondanks medicatie verliep het proces razendsnel. Bas begreep het allemaal natuurlijk niet en maakte een toenemende depressieve indruk. Eind juni hebben wij als team en gezin besloten dat het zo niet meer kon en hij het laatste vervelende deel van zijn leven niet meer mee hoefde te maken. Een moeilijk maar eerlijk besluit. Samen met onze assistente Hannie heb ik het leven van Bas beëindigd en hem naar het crematorium gebracht. Hij is individueel gecremeerd en zijn as ligt onder de pruimenboom in de tuin begraven. Bas was een maatje zoals alleen een hond kan zijn.

Marinus van der Wijden, dierenarts