Onlangs had ik met een aardige eigenaar van een herdershond een spraakverwarring, een minuut lang praatten we over iets totaal verschillends. Een ongelukkige start, we konden er daarna allebei om lachen en het gesprek ging over op communicatie bij honden. Zijn reu bleek namelijk erg fel te reageren op rashonden met bepaalde uiterlijke kenmerken.

Zou de oorzaak kunnen liggen in een slechte socialisatie, vervelende ervaringen of in communicatieproblemen?

Honden zijn zeer afhankelijk van non-verbale communicatie en dat kan wel eens mis gaan. Het uiterlijk van de hond is bij veel rassen namelijk flink veranderd in vergelijking met de oerhond, de wolf. Zo’n 15.000 jaar geleden zijn op verschillende plekken in de wereld wolven gedomesticeerd. Toen de dominante levenswijze van mensen veranderde van een nomade- in een boerenbestaan, verbleven mensen langere tijd op dezelfde plaats. Wolven zochten steeds meer de nabijheid van mensen. Op een gegeven moment zijn mensen de minst schuwe dieren gaan vangen en een actieve rol gaan spelen in de domesticatie. De dieren gaan minder agressief- en vluchtgedrag vertonen. Tevens valt op dat het gedrag van honden lijkt op het gedrag van jonge wolven (juveniel gedrag) en dat ze veel meer blaffen!

Duizenden jaren zijn honden gebruikt voor bewakingstaken, als trekdier en bij de jacht, het uiterlijk veranderde. In de 19e eeuw werd het uiterlijk steeds belangrijker en de functie minder. Rond 1850 werden rasstandaarden ontwikkeld waar het uiterlijk van een ras aan moest voldoen. Deze eisen zijn vooral de laatste decennia extremer geworden.

Er zijn honden gekomen met hangende oren, met korte krullende staartjes, met lange haren en nog veel meer uiterlijkheden die de non-verbale communicatie bij honden bemoeilijken. Sommige honden kunnen niet door middel van hun houding, hun staart of oren andere honden duidelijk maken of ze op dat moment dominant of onderdanig zijn. Gelukkig is het in Nederland sinds 2001 verboden om oren en staarten te couperen, dat scheelt.

Het kan zijn dat de herdershond van deze eigenaar inderdaad bepaalde honden moeilijk kan “lezen”, maar dat is waarschijnlijk niet het enige probleem. We hebben daarom goed gecommuniceerd over hoe met dit gedragsprobleem om te gaan. Ook via non-verbale signalen namen we vrolijk afscheid!