Honden met een stembandverlamming, larynxparalyse genoemd, zijn benauwd. Ze hijgen en maken hierbij meer ademgeluiden dan normaal. Door middel van een operatie wordt de stemspleet breder gemaakt. Deze operatie wordt al vele jaren regelmatig in onze kliniek uitgevoerd door dierenartsspecialist-chirurg Franc Viehoff.

Hier kunt u ervaringen lezen van eigenaren die hun hond in onze kliniek hebben laten opereren.

In 2017 is de 13 jarige Labrador Bob in onze kliniek geopereerd en in 2014 Joy, een Labrador van bijna 14 jaar oud. Begin 2023 is Fido, een 14 jarige Irish Soft Coated Wheaten Terriër naar erge tevredenheid geopereerd. De eigenaren van deze honden hebben opgeschreven wat hun ervaringen zijn. Zie in de tekst over Joy en Fido ook de links naar filmpjes waarop te zien en horen is wat een stembandverlamming voor effect heeft op een hond en bij Fido hoeveel beter het gaat na de operatie!

Bob

“Bij onze labrador Bob van 13 was een larynxparalyse ( stembandverlamming) geconstateerd. Bob is normaliter ondanks haar leeftijd een vrolijke speelse hond, maar we merkten dat het steeds een beetje minder werd, zeker als het warm weer was buiten. Ze maakte vreemde geluiden zelfs als ze sliep en had braak neigingen terwijl ze niet hoefde te braken. Het ging dus helemaal niet zo lekker met onze vrolijke vriend.

Ik ben gaan zoeken op het internet op de kwaal en de symptomen en kwam een verhaal tegen van een labrador van 14 die in De Paltrok succesvol geopereerd was. Ik heb met de dieren kliniek gebeld wat een postitieve indruk gaf.
We stonden op het punt om met heel veel pijn in ons hart Bob in te laten slapen, maar twijfelden omdat ze nog zo goed en gezond oogde op de benauwdheid na dan, want inmiddels werd het steeds warmer buiten en kreeg Bob meer last van haar benauwdheid, er moest iets gebeuren… Op 27 juni 2017 is onze Bob geopereerd door chirurg dr Franc Viehoff. Om half 12 hebben we haar gebracht en een aantal uren later werd ik al gebeld dat het goed gegaan was. Nadat ze uitgeslapen was van haar narcose kregen we pijnstilling en antibiotica mee en mochten we naar huis.
Bob heeft s’avond wat brokken in bouillon gegeten en de volgende dag ging het al beduidend beter. Inmiddels zijn we 2 weken verder en functioneert Bob weer als voor de diagnose. Ze is een lieve oude lab die haar rondje weer wandelt zonder benauwdheid en dat is een feest op zich. We zijn erg blij dat we ervoor gekozen hebben om haar te opereren en zijn erg blij met de kundigheid van De Paltrok.
Hopelijk mag ze nog lang van haar oude labradordagen genieten en wij van haar.

Karin Koster.

Joy

“Joy is onze blonde Labrador van bijna 14 jaar. Ze is oud en heeft artrose, waarvoor ze iedere maand een pil moet slikken.

De laatste tijd viel het ons op dat ze veel moest hijgen zonder inspanning, waarbij ze bij het uitademen duidelijk een rochel/brom geluid maakte. We hadden dan ook het idee dat ze benauwd was. Ook had ze af en toe een soort kokhalzen en braakneigingen, waarbij er geen braaksel mee kwam. We hebben het gefilmd, zie http://youtu.be/Ko_H3nhm5so en http://youtu.be/ZTSpVGetgWA

De dierenarts zei direct dat hij een stemband verlamming vermoedde. Dit komt vaker voor bij Retrievers en andere grote, oudere honden. Bij een stemband verlamming openen en sluiten de stembanden niet goed meer, waardoor er bij het inademen door de niet volledig te openen stemband, onvoldoende lucht naar binnen komt. De hond moet dan hard werken en krijgt het benauwd. De behandeling zou een operatie zijn door een gespecialiseerde dierenarts. Deze wordt dan uitgenodigd om de operatie in de praktijk van de dierenarts uit te voeren. De hond gaat volledig onder narcose en er wordt dan een snee gemaakt in de hals van de hond en vanaf de zijkant wordt de stemband opgezocht. Eén van de stembanden wordt dan met een hechtdraadje vastgezet, zodat die open blijft staan en de hond veel makkelijker kan ademen en niet meer benauwd is. Het is een lastige operatie, maar helemaal niet belastend voor de hond. Er treedt ook meteen verbetering op.

Deze lastige operatie is niet goedkoop dus hier moesten we wel even over nadenken voor onze 14 jarige Joy. Zonder operatie zou er een toename van de benauwdheid optreden en zou Joy uiteindelijk stikken. Het alternatief was om het aan te kijken en bij verergering Joy te laten inslapen. We besloten Joy wél te laten opereren, omdat ze op de artrose na nog goed gezond was. De dierenarts die de operatie zou uitvoeren heeft uitgebreid over de operatie verteld en we hadden er een goed gevoel over.

Rond 15:30 uur begonnen de voorbereidingen en ik mocht erbij blijven tot Joy onder narcose was. Na anderhalf uur belde de dierenarts die geopereerd had om te vertellen dat alles prima verlopen was en om 17:30 uur mochten we haar ophalen. Joy was nog een beetje zwabberig van de narcose, maar verder ging het goed. We kregen pijnstilling mee en antibiotica tabletten en ‘s-avonds wilde ze al een beetje in bouillon geweekte brokken eten en de volgende dag was ze al een stuk beter. Door het zeer warme weer was het hijgen er nog wel, maar waren er geen bijgeluiden meer en ze was zeker niet meer benauwd.

Het is goed dat we het gedaan hebben en we hopen dat ze nog een tijd deel zal blijven maken van ons gezin.”

Jim Berssenbrugge.

Fido

Fido is een Irish Soft Coated Wheaten Terriër van ruim 14 jaar en had stembandverlamming.

Ergens begin 2019 hebben wij voor de eerste keer aan de dierenarts gevraagd waarom Fido geluid maakte bij het ademhalen en of hij het benauwd had. Ons werd toen verteld dat hij waarschijnlijk een stembandverlamming had. Dat hij het niet benauwd had, maar dat dit een progressieve aandoening is en het wel zou kunnen dat hij met de tijd meer moeite zou krijgen met zijn warmte kwijtraken bij warm weer.

Tot de zomer van 2022 hebben wij niet veel meer aan hem gemerkt dan het geluid bij ademhalen. Verder deed hij aan alles mee, misschien iets minder fanatiek, maar aangezien hij toen al ruim 13 was gaven wij daar de schuld aan. Alleen vonden wij dat hij het laatste half jaar wel hard achteruit ging. Fido is altijd een hele actieve hond geweest, wilde overal aan mee doen, heeft zijn hele leven gesport en wilde zelfs vorig jaar zomer nog wel een flyballbaan lopen. Maar hij werd van die actieve hond, gevoelsmatig heel snel een oude hond. Eind december 2022 ging het echt ineens veel slechter. Hij wilde niet meer mee wandelen en als hij al mee ging was het met veel ademgeluid en liep hij met een gestrekte nek. Tijd voor een bezoek aan de dierenarts. Deze heeft uitgelegd dat hij met het strekken van zijn nek probeerde zijn ademweg vrij te maken en dus wel degelijk benauwd was.

Na veel zoeken op internet naar de aandoening larynxparalyse en overleg met de dierenarts bleek dat er een operatie mogelijk is die er voor zorgt dat de ademweg gedeeltelijk wordt vrijgemaakt. In eerste instantie was onze vraag natuurlijk of je bij een hond van 14 nog wel een operatie wilt laten doen. Maar aangezien wij altijd hebben gezegd dat Fido wel een hondwaardig bestaan moet hebben besloten we dat we hem wilden laten opereren.

Omdat onze eigen dierenarts deze operatie niet uitvoert zijn we terecht gekomen bij de Paltrok. Na een telefoontje ’s ochtends mochten we ’s middags meteen langskomen. Na een eerste hele fijne kennismaking, werd er meteen bloedonderzoek gedaan en werden er longfoto’s gemaakt. Daaruit bleek dat Fido in aanmerking kwam voor de operatie. Natuurlijk zit er aan iedere operatie/ narcose een risico. Dat is ook uitgebreid besproken, maar de keuze was niet moeilijk. Zo verder leven was ook niets voor Fido.

Dus, de operatie is op 18 januari 2023 gedaan. We hebben Fido om half 9 gebracht, hij kreeg een roesje waar ik bij was. Om te beginnen heeft de specialist naar zijn stembanden gekeken om 100% zeker te zijn dat larynxparalyse de juiste diagnose was. Toen hij zag dat dat zo was mocht ik het zelf ook zien. Daarna ben ik vertrokken, is de operatie uitgevoerd en om half 1 waren we weer thuis met een hele duidelijke instructie voor de medicatie en aanverwante zaken. Dezelfde dag wilde hij heel graag weer eten en daarna was het opknappen in een stijgende lijn voor Fido.

En, wat is hij opgeknapt ! Van een hond die het liefst z’n mand niet meer uitkwam en als hij dan mee ging al heel snel benauwd werd naar een hond die weer graag mee gaat wandelen. Op dag 11 na de operatie liep hij weer 3,5 km mee. En niet gewoon mee, hij heeft er echt weer zin in. Hij kijkt ook weer blij uit zijn ogen. Het geluid bij het ademhalen is ook weg, het is ineens heel stil. Zie dit filmpje:

Wij zijn heel blij met de goede zorgen bij de Paltrok en zijn heel blij dat we de operatie daar hebben laten uitvoeren.

Hopelijk kan hij nog een tijdje genieten van zijn hernieuwde leven en wij uiteraard van hem.

Sonja de Cocq

Update 20 juli 2023:

Ik schrijf jullie dit bericht omdat ik jullie graag wil laten weten hoe het nu met Fido gaat en dat we nog steeds heel blij zijn dat we de operatie bij jullie hebben laten uitvoeren.

Fido is inmiddels 14 jaar en 8 maanden en wat doet hij het nog steeds goed.

Natuurlijk merk je met sommige dingen dat hij een oudere hond is, hij heeft niet meer de behoefte om lange wandelingen te maken, maar wat is hij opgeknapt na de operatie.

Hij doet het vele malen beter dat de jaren hiervoor. Wat hadden we graag eerder geweten dat deze operatie mogelijk was.

Zelfs de hele warme dagen die we dit jaar al hebben gehad deed hij het zoveel beter. Wekelijks geniet hij op de camping. Gaat af en toe nog lekker mee met de fietskar en vind hij het heerlijk om in het water te banjeren.

Met vriendelijke groet,

Sonja de Cocq